مدیتیشن تجربه‌ی لحظه‌های زندگی

تمرین‌هایی که با عنوان «مدیتیشن؛ تجربه‌ی لحظه‌های زندگی» ارائه می‌شود در واقع وقتی از زندگی 24 ساعته‌ی شما را اشغال نمی‌کند چون در بافتِ واقعیتِ جاریِ زندگی روزانه‌ی تمام آدم‌هاست. این تمرین‌ها از دل رویدادها و نقاط عطف زندگی در یک روز کاری یا عادی شاخص شده‌اند.
می‌توانیم این تمرین‌ها را شکار لحظات یا صید مرواریدهای زندگی بنامیم. این لحظه‌ها گاهی با نمایی تلخ در زندگی ما وجودی انکارناپذیر دارند منتها باید به‌موقع آن‌ها را دید و شکار کرد. می‌توان با فرمانِ ایست به ماشین بافنده‌ی مکالمه‌ی درونی خود، گوهر درون آن‌ها را که همان هشیاری ناب است، صید کرد.
اجرای مکرر این تمرین‌ها خودبه‌خود آرامش و اقتدار واقعی را به ارمغان می‌آورد. ظرفیت انرژی عصبی را افزایش می‌دهد و ضعف‌ها و بیماری‌هایی که منشا آن‌ها استرس است را ناپدید می‌کند.
در طول کش و قوس‌های زندگی فردی، اجتماعی و کاری تنها کافی است که هر لحظه در کمین باشید و به محض آگاه شدن از شرایط، با فرمان ایستی که به خود می‌دهید آن لحظات نامیرا و جان‌بخش را دریابید.

«جذب آفتاب»

با شکم نیمه‌خالی یا خالی، یک بخش یا تمام بدن خود را زیر آفتاب مستقیم قرار دهید. در این لحظات تمام حواس خود را به جذب گرما و نور خورشید متمرکز کنید. با ذهن خالی و عاری از گفتگوی درونی احساس کنید که این گرما و انرژی زندگی‌بخش را با پوست و نسوج آن جذب و ذخیره می‌کنید.

«جویدن آگاهانه»

این تمرین را با یک سیب تازه شروع کنید. یک سیب را گاز بزنید. یک تکه‌ی آن‌را به دهان ببرید. با فشار آرواره‌ها آن‌را بجوید و طعم گوارایش را عمیقا بچشید. دوباره و چندباره آن‌را بجوید. قبل از هر بلع پیام‌های چشایی را تماما جذب کنید. قصدتان تنها چشیدن و بوییدن آن باشد. در این لحظات به هیچ چیز فکر نکنید جز به این عطر و بوی گوارای موجود در حال. آنگاه با خوراکی‌های دیگر هم تجربه کنید.

«چند لحظه مکث …»

زمانی‌که خیلی عجله دارید یا کلافه، عصبانی، نگران، افسرده و اندوهگین هستید و می‌خواهید داخل خانه یا یک فضای جدید شوید زمان اجرای این تمرین است. در همان لحظه که غرق افکار یا درون خود هستید و می‌خواهید کلید را داخل کنید یا زنگ بزنید ناگهان به رفتار غیرارادی خود فرمانِ ایست دهید. دست خود را که تحت تاثیر هیجان یا سنگینی است در هوا سر جای خود نگه دارید و مثل یک مجسمه‌ی ثابت در همان‌جا ناظرِ اقیانوس افکار و امواج درونی خود شوید.
در این لحظات واقعیِ زندگی فقط تماشاگر این طوفان باشید و اگر فکر، قضاوت و گفتگوی درونی ظهور کرد بیشتر و بیشتر تماشاگر شوید. خواهید دید در زیر چترِ توجهِ شما چه برق‌آسا افکار و نیروهای مخرب جای خود را به هشیاری، آرامش و حضور در لحظه می‌دهند.

«مکث ارادی …»

وقتی بعد از ساعت‌ها رانندگی طولانی در جاده یا یک ترافیک سنگین سرانجام خسته و کلافه به پارکینگ خانه‌ی خود می‌رسید زمان انجام این تمرین است. به محض اینکه ماشین را خاموش کردید بدون کوچک‌ترین واکنش، دست‌ها، پاها و کل بدن را در سکون و سکوت نگه دارید.
در این لحظات نادر به خود وانمود کنید انگار نه انگار دقایق قبل در راه بودید و دقایقی دیگر کجا خواهید بود. به این لحظات که واقعا معنی و نام خاصی ندارد فقط آگاه باشید؛ ماشین بی‌حرکت، بی‌صدا و خاموش است ولی آثار حرکت، صدای موتور و هیجانِ راه در ذهن و کالبد شما وجود دارد.
عمیقا به این تاثیرات که وجودی حقیقی در فضا و جسم و جان شما دارد، آگاه باشید و هرگز با گفتگوی درونی و قضاوت، این فضای آکنده از هشیاری و حضور را مخدوش نکنید.
با این شیوه یعنی نرفتن به گذشته و آینده، وسعتِ اکنون را به پهنایِ هشیاریِ خود گسترش دهید. پس از لحظاتی مکث مناسب از ماشین پیاده شوید و فصل دیگر زندگی خود را شروع کنید.

«گوشی همراه»

وقتی در مکانی یا صفی طولانی منتظر هستید تا نوبت شما شود ناخودآگاه گوشی همراه را به‌دست می‌گیرید. بعد از اتصال نگاه به صفحه‌ی موبایل از آنچه هم‌اکنون هست، غافل می‌شوید. از این لحظه، دیگر زمان و فضا مال شما نیست بلکه ده‌ها و صدها موضوع و تصویر جذاب شما را درگیر خود می‌کند. در واقع این وسیله‌ی جادویی شما را کنترل می‌کند.
این واکنش غیرارادی در زندگی امروز شاید متداول‌ترین رفتاری است که بی‌اغراق بیش از نود درصد آدم‌ها آن‌را خواسته یا ناخواسته انجام می‌دهند. ولی کسی‌که در پی یافتن لحظات و امکانات ناشناخته‌ی زندگی است بی‌شک رفتارش جوری دیگر است. اگر شما هم می‌خواهید امکانِ شکار گوهر ناب درونِ لحظات را از آن خود کنید این بار به شکلی دیگر عمل کنید.

استفاده از گوشی همراه

درست در همان زمان که گوشی را در دست گرفته‌اید و می‌خواهید صفحه‌ی آن‌را روشن کنید یک لحظه به خود ایست دهید. با این تامل ارادی به تصمیم خود که آماده‌ی اجراست، نگاه کنید. شاید برای اولین بار بدون اینکه کار دیگری را برای پر کردن این لحظه‌ها جایگزین کنید با برگرداندن موبایل به داخل کیف یا جیب، دست‌های خود را آزاد کنید و گردن و پشت را که در این لحظات می‌توانست خمیده و منقبض باشد رها و صاف کنید. با چشمان خود که از نگاه کردن به صفحه‌ی موبایل آزاد شده به اطراف نگاه کنید. احتیاجی نیست در این عمل قصد و نیت خاصی وجود داشته باشد فقط کافی است که دیدن اشیای بزرگ و کوچک و مناظر دور و نزدیک را جایگزین دیدن صفحه‌ی کوچک و پر نور گوشی کنید و عملا انبساط را تجربه کنید.
در این حالت فوق‌العاده که شما خالق آن هستید با بخشی از توجه خود مناظر، آدم‌ها و فضای بیرون را ببینید و بشنوید و با آن ارتباط برقرار کنید و با بخش دیگر توجه، ناظر حس‌های خوب و منبسط درون خود باشید که ارمغانِ ایستِ به موقع و آگاهانه‌ی شماست.

نوشته: مسعود مهدوی‌پور
پاییز 1400