«مایندفولنس» به معنای «با تمامیتِ ذهنی، حاضر بودن در لحظه» است.
مایندفولنس یا «با تمامیتِ قوای درونی، حاضر بودن» فقط زمانی اتفاق میافتد که در «زمانِ حال» باشیم.
اغلب اوقات ذهن به دو بخش تقسیم میشود. یک بخش در گذشته و آینده یا در اشغال گفتگوهای درونی است. ما کارها را با بخش دیگر ذهن که ناقص است، انجام میدهیم.
«تجربهی حال» رویدادی است که تمام رشتههای پراکندهی ذهن را از «گذشته» و «آینده» جدا میکند. در این صورت شخص در «اینجا و اکنون» حاضر میشود.
برای تجربهی «مایندفولنس» نیازی نیست که کار فوقالعادهای بکنیم. فقط کافی است بیاییم همینجا که هستیم. یعنی ذهنِ جدا شده از جسم را دوباره به «همین مکان» و «همین لحظه» بیاوریم.
«مایندفول» شدن، هرگز تجربهای دور و دست نیافتنی نیست که ما برای آن بکوشیم و سعی کنیم به آن برسیم بلکه لازم است بسیاری از کوششهای ناخودآگاهمان را متوقف کنیم تا بتوانیم «همینجا» که هستیم، بیاییم و «همین لحظه» را که تاکنون حس نمیکردیم، لمس کنیم.
محور اصلی این دورهی مدیتیشن «زمانِ حال» است، بنابراین تجربهی مایندفولنس خودبهخود در آن محقق خواهد شد.
نوشته: مسعود مهدویپور
1400