اگر به عادتهای خود توجه کنیم بدون تردید این روحیه و منش مصرفی را در خود نیز خواهیم دید. مثلا:
– وقتی در فصل سرما زیر دوش میرویم برای گرم شدن و داشتن احساس بهتر، آب را تا حد امکان باز میکنیم و زمان زیادی آب گرم را که با مصرف گاز و آلوده شدن هوای شهرمان ارتباط دارد، به هدر میدهیم. به این ترتیب حجم زیادی از آب که با مصرف گاز یا گازوئیل یا برق گرم شده، روانهی لولههای فاضلاب میشود.
– رادیات گرماساز یا درجهی گرما را بدون توجه به میزان احتیاج باز کرده یا بالا میبریم و همزمان پنجرهها را نیز باز نگه میداریم.
– در روزهای آفتابی که میتوانیم با کنار کشیدن پرده گرمای خورشید را در داخل ذخیره نماییم بهجای این کار پردهها را میکشیم و دستگاههای گرماساز را روشن نگه میداریم.
– در زمان طبخ غذا یا جوش آوردن آب برای چای و … به مرحلهی جوشیدن توجه نمیکنیم و شاید زمان زیادی دیگ غذا یا کتریِ آب بیدلیل بجوشد.
با توجه به عادتهایی که موجب مصرف زیادِ مواد سوختنی میشود، میتوانیم:
– آب گرم را تا حد امکان کم مصرف کنیم و برای گرم کردن خود از تحرک فیزیکی و ورزش و لباس بیشتر استفاده کنیم.
– در فضاها و زمانهایی که امکان دارد از آفتاب داخل سالن یا اتاق بیشتر استفاده کنیم.
– هنگام طبخ با داشتن مدیریتی آگاه و دلسوز تا حد امکان گاز یا برق کمتری استفاده کنیم.
با رعایت موارد فوق پس از مدتی خواهیم دید که از روحیهای مرتبط با جهان بیرون و طبیعت و همچنین ذهن آرامتر و متمرکزتری برخوردار هستیم و سهمی در ایجاد زمین و هوای پاک خواهیم داشت.
نوشته: مسعود مهدویپور
بهمن 93