آیا تا به حال حساب کردهاید در حین خرید روزانهی میوه، سبزی و وسایل و ارزاق خانگی چه تعداد کیسهی نایلون در طول یک هفته یا یک ماه مصرف میشود؟
اگر به یک جوی آب داخل شهر توجه کنید میبینید که بخش زیادی از زبالههای موجود در آن همان کیسههای نایلونی است که از سطلهای بزرگ زبالهی شهرداری جدا شده و در آب میافتد.
وقتی به حاشیهی شهرهای بزرگ میروید، میبیند که صدها و هزاران کیسهی نایلونی در کوهها، دشتها و لای بوتهها و خارها گیر کرده و منظرهی وخیم و غمانگیزی بهوجود آوردهاند.
آیا به چشم شما خورده که جریان آب رودخانههای بزرگ مانند درکه، دربند، دارآباد و غیره اغلب اوقات بهخصوص در بهار و تابستان هزاران کیسهی نایلون و ظرف پلاستیکی را با خود برده و در زیر پلها و معابر پارک انباشته و منظرهی واقعا غریبی را بهوجود آورده است؟
آیا این صحنههای غمانگیز که از مصرف بیرویه و زیاد انسان شهرنشین حکایت میکند شما را به سوال و جستجوی راه حل وانمیدارد؟ اگر این کالای دستساز بشر که برای سهولت کار او اختراع شده بیش از اندازه مصرف شود و کنترل و مدیریت در آن وجود نداشته باشد خودبهخود در طبیعت پخش میشود و اینگونه زشتی و کراهت و آلودگی محیط زیست را بهوجود میآورد.
این کیسهها و ظروف پلاستیکی را صرفا افراد لاابالی و بیتوجه به داخل جوی آب، بیابانها، کوهها و رودخانهها رها نمیکنند بلکه بخشی از آن نیز همین زبالههایی است که شهروندان از خانههای خود در سطلهای زبالهی شهرداری میریزند و توسط عوامل مختلف پاره یا پراکنده میشوند.
آیا فکر نمیکنید که چارهی این کار فقط مصرف کمتر کیسهی پلاستیکی باشد؟ راه حل این مشکل فقط از طریق خود ما بهوجود میآید:
• تک تک ما شهروندان مصرفکننده میتوانیم با دریافت کمتر کیسهی نایلون از فروشندهها این مشکل را حل کنیم.
• همراه داشتن یک یا دو ساک پارچهای در کیف یا کوله پشتی شما جای خیلی کمی میخواهد ولی همین عمل خلاق ارتباط شما را با طبیعت زیاد میکند.
• در زمان خرید، وقتی شهروندان دیگر ببینند با ساک پارچهای میتوان مایحتاج را جابهجا نمود یقینا برخی از آنها با دیدن این حرکتِ نو بیدار شده و به همین صورت این تحول توسط تک تک آنها به دیگران انتشار مییابد.
هر یک از ما میتوانیم سهمی در حمایت از محیط زیست داشته باشیم.
نوشته: مسعود مهدویپور
آذر 93